موقعیتی رو در نظر بگیرید که به همراه چند نفر از دوستاتون توی یک بیایون گم شدین و دنبال پیدا کردن مسیر رسیدن به جاده هستین!
اگه هر کسی راه خودش رو بره زودتر نجات پیدا میکنین یا اینکه همتون جمع بشین و با تعریف کردن آخرین چیزایی که از مسیر یادتون مونده به یک راه حل واحد برسین؟ مسلما راه دوم بهتره. چون اینجوری مسائل و علایمی مطرح میشه که شما شاید اصلا بهش توجه نکرده باشین! به این روش حل مسئله میگن تفکر جمعی که توی کسب و کارهای موفق خیلی رایجه. از قدیم گفتن یک دست صدا نداره. رهبران تیمها معمولا برای ایجاد حس تعلق، جلوگیری از اختلاف نظر و حفظ هماهنگی، خیلی از تصمیماتشون رو با مشورت اعضای تیم میگیرن. اینجوری هم از اثرگذاری تعصبات فردی بیجا و نظرات کارشناسانه اشتباه تو نتیجه نهایی جلوگیری میشه و هم حس خوبی رو بین اعضای تیم بوجود میاره و بهشون انگیزه ادامه دادن میده!
اگه به کل فرآیند حل مسئله به چشم ایجاد یک فرهنگ سازمانی نگاه کنیم، بهترین و موثرترین راه درگیر کردن همه از همون ابتدای کاره. اما چه اتفاقی میوفته که اغلب اوقات تیمها از رسیدن به یک خرد جمعی موثر جا میمونن؟ تو سالهای اخیر تحقیقات زیادی برای شناسایی و رفع گره این مشکل انجام شده که تو نتایج همشون دو دلیل عمده به چشم میخوره:
1- دریافت سیگنالهای نادرست
در حالت اول چه اتفاقی میوفته؟ گاهی به دلیل عدم شفافیت کافی، بعضی افراد توی گروه از حرف دیگران برداشتهای متفاوتی میکنن که اونا رو دچار اشتباه و سردرگمی میکنه و باعث میشه به یک نتیجه واحد نرسن..
2- خطای مرجعیت
در حالت دوم یک گروه که قالبا جایگاهشون رو پایین تر از گروه دیگه میدونن، برای جلوگیری از ایجاد سوء تفاهم و اختلاف، از بیان نظر خودشون منصرف میشن و سکوت میکنن..
این دو مشکل ظاهرا ساده، خودشون چهار حالت رو پیش میارن:_
- افراد تیم نه تنها اشتباه دیگران رو گوشزد نمیکنن بلکه همراهشون میشن و اون تصمیم نادرست تقویت میشه
- اثرات آبشاری توی تیم پررنگ میشه. به این معنی که یک عده همیشه اظهار نظر میکنن و بقیه هم به عنوان قربانی ازشون پیروی میکنن
- بین افراد تیم اختلاف نظر بوجود میاد و تیم ممکنه به دو یا چند دسته تقسیم شه که هر گروه ساز خودش رو میزنه
- یک دانای کل قوی بوجود میاد که هیچکس حق اعتراض و نقدش رو نداره
از اونجایی که هیچ مسئلهای بدون راه حل رها نمیشه، محققا برای جلوگیری از این اتفاقات و رسیدن به یک خرد جمعی موثر چند راهکار ساده رو پیشنهاد میدن:
- رهبر گروه تا قبل از شنیدن نظرات اعضای تیم، نظر خودش رو بیان نکنه
- افراد روحیه و تفکر انتقادی رو توی خودشون تقویت کنن
- برای موفقیتهای جمعی پاداش تعیین بشه
- نقش اعضای تیم شفاف باشه
- مدیر تیم روش دلفی رو توی تیم پیاده کنه